“ทำไมมีผัวแล้วต้องตัดเพื่อนด้วยหรือ”พญาผึ้ง เคยได้ยินเพื่อนคนหนึ่งปฏิเสธไม,สามารถไปพบปะสังสรรค์กับเพื่อนได้ ด้วยสาเหตุต้องดูแลสามี ดูแลลูก ดูแลหมูหมากาไก่ที่เลี้ยงไว้ เรียกว่า ข้ออ้างจิปาถะที่เพื่อนคนนี้จะใช้อ้างอิง (ทั้งปี)38สังคมของเธอมีเพียงไปทำงาน คบเฟือนทีทำงานแบบผิวเผินไม่คิดจะเป็นมิตรกับใคร เลิกงานก็รับลูกเข้าบ้านอยู่กับครอบครัว พอมีวันหยุดก็ปล่อยให้สามีไปพบปะเพื่อนฝูงได้ แต่เธอไม่เคยไปไหนเลยนอกจากนานๆ ครั้งสามีจะพาไปเที่ยวต่างจังหวัด นี่คือข้อแตกต่างของผู้หญิงกับผู้ชายผู้ชายไม่ว่าจะแต่งงานหรือไม่จะมีความสัมพันธ์กับเพื่อนเหมือนเดิม แต่ผู้หญิงหลายคน (ไม่ทุกคน) เมื่อมีครอบดรัวแล้วมักจะห่างเหินเพื่อนฝูงไปโดยปริยาย บางคนไม่ได้ตั้งใจ แต่เพราะภาระหน้าที่ที่มีมากขึ้น ทำให้ปลีกเวลาให้เพื่อนไม่ได้ แต่ทำไม..ผู้ชายปลีกตัวได้ บาร์โหนติดประตูราคา เสมอเมื่อเพื่อนชวนไปสังสรรค์ต่อมาเพื่อนคนนี้ที่ดูแลสามีเป็นอย่างดี ทุ่มเทให้กับครอบครัว
ก็ไม่เหลือสามีให้ต้องดูแลอีกต่อไปเมื่อเขาไปมีภรรยาคนใหม่ เธอจึงค่อยคิดได้ว่าที่ผ่านมาคิดผิด จึงหันกลับมาหาเพื่อนกลุ่มเดิมพจมานก็คล้ายกับเพื่อนคนนี้ ชีวิตของเธอมีความสุข ความอบอุ่นในชีวิตคู่ ทำให้เธอลืมไปว่า ชีวิตของคนเรานั้นไม่แน่นอน สามีที่เคยรักภรรยาสุดชีวิต วันหนึ่งเขาอาจจะเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาได้ เหมือนกับตัวอย่างของ เพื่อนที่สามีไปมีผู้หญิงคนใหม่หรือถ้าเขาไม่ได้เปลี่ยนใจ โหนบาร์ออกกำลังกาย หรอนอกใจไปมีคนอื่น เขาก็อาจจะล้มหายตายจากไปได้ซึ่งสัจธรรมข้อนี้พจมานได้พิ-สูจน์ด้วยตัวเองในวันที่เธอต้องสูญเสียสามีอันเป็นที่รักและที่พึ่งไปพจมานไม่ได้สูญเสียสามีให้หญิงอื่นเหมือนตัวอย่างของเพื่อนที่เล่าไป แต่เธอเป็นผู้หญิงที่โชคดีได้สามีที่ซื่อสัตย์แสนดี เขาใข้วิธีจากเธอไปด้วยความตาย (มีเพื่อนบางคนบอกว่า ไม,แน่หรอกถ้ายังไม่ตายอาจจะไปมีเมียน้อยตอนแก่ก็ได้)คิดดูเถอะว่า...ผู้หญิงที่ทุ่มเทที่งชีวิตจิตใจ เอาสามีเป็นที่พึ่งทั้งทางกาย (ฐานะ) ทางใจ เมื่อสิ้นเขาไปสภาพจิตใจของผู้หญิงคนนั้นจะเป็นเช่นใดเพื่อนๆ ที่ทราบข่าวการเสียชีวิตของสามีสุดที่รักของพจมาน ต่างก็ไม่ถือสาหาความกับพฤติกรรมที่พจมานเคยกระทำกับเพื่อนเอาไว้ แต่ทุกคนมาให้พจมานเห็นหน้ายามที่เธอขาดที่พึ่งพิงทางใจ พจมานจมอยู่กับความเศร้าโศกเสียใจปิมว่าจะขาดใจตายตามสามีไปด้วย เพราะความที่ยึดมั่นถือมั่นมากนั้นเองเธอรู้สึกสิ้นหวังท้อแท้จนลืมแม้แต่40จะดูแลลูก และ ได้เพื่อนคนหนึ่งที่ยังโสดมาค้างที่บ้านพจ-มานเพื่อคอยดูแลลูกให้กับ บาร์โหนติดผนัง พจมาน
พร้อมกับคอยปลอบให้กำลังใจในยามที่เธอไร้พลังที่จะลุกขึ้นมาเผชิญความจรงถึงตอนนี้พจมานร้องห่มร้องไห้อีกรอบจนขอบตาซํ้าเพื่อนๆ ก็ช่วยกันรุมปลอบใจให้เธอยึดคำสอนของพระพุทธเจ้า แม้ว่าเธอจะเคยบอกว่าเปลี่ยนศาลนาไปแล้วก็ตาม พอพูดมาถึงเรื่องนี้ พจมานก็ยิ่งสะเทือนใจที่เคยพูดตัดเยื่อใยไม่ร่วมทำบุญกฐินผ้าป่ากับเพื่อนพจมานสารภาพบาปว่าไม่ได้เปลี่ยน ราวโหนบาร์ ศาสนาแต่อย่างใด และเหตุที่ร้องไห้ขึ้นมาก็เพราะซาบซึ้งใจในตัวของเพื่อนทุกคนที่มาพร้อมหน้าพร้อมตาในวันที่เธอไม่มีใครเธอรู้สึกเสียดายวันเวลาที่ผ่านมาที่ไม่เห็นคุณค่าของความเป็นเพื่อนถ้าย้อนเวลาได้เธออยากจะกลับไปแก็ใขพฤติกรรมของตัวเองที่เป็นคนเห็นแก่ตัวมากเกินไปไม่คิดถึงจิตใจของเพื่อนไม่เห็นคุณค่าของคำว่า “เพื่อน”แต่ตอนนี้เธอบอกว่ารู้แล้ว เข้าใจแล้วว่า “เพื่อน”มีความหมายและมีคุณค่าไม'ยิ่งหย่อนไปกว่าสามีของเธอเลย เพื่อนๆ ก็เลยสุมหัวกันร้องไห้ซาบซึ้งใจที่ได้เพื่อนคน
บาร์โหนติดประตู
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น